بسم الله الرحمن الرحیم

ابتدای نامه‌اش را اینگونه اغاز کرد

للأخ السدید و الولّی الرشید، الشیخ المفید، أبی عبدالله محمد بن محمد بن النعمان، أدام الله اعزازه
من مستودع العهد المأخوذِ علی العباد،
اما بعد!

در نامه برایش از خوبی‌های شیخ گفت. از سختی‌های راه. از گناهان شیعیان که ازرده خاطرش ساخته.

معلوم بود گناهان شیعیانش چه کرده است....



نامه، نامه‌ی شیخ مفید بود

اگر ماهم مفید یا اندکی مفید بودیم، شاید برایمان نوشته بود.